Al op 24 mei 2011 had ik een blog
over hem. Een kleinzoon van hem, wiens e-mailadres ik vond, heb
ik gevraagd om z'n sterfdatum die nergens te vinden is, maar daar heb
ik nooit antwoord op gehad. Dat ik nu weer een blogje aan hem wijd,
komt doordat ik afgelopen zaterdag het door hem geredigeerde boek
Spinoza – Dreihundert Jahre Ewigkeit. Spinoza-Festschrift 1632 –
1932 aanschafte.
Hessing had in de aanloop naar de
viering in 1932 van Spinoza's 300e geboortedag vele potentiële
auteurs aangeschreven om een feestelijke herdenkingsbundel het licht
te doen zien. Dat werd:
Siegfried Hessing (Hrsg.),
Spinoza-Festschrift. Zum 300. Geburtstage Benedict Spinozas
(1632-1932), Heidelberg, Carl Winter Verlag, 1933 – XVI u. 222
Seiten.
Hij wordt ergens "een
exponent van het joodse neoromanticisme dat in zijn tijd en vogue
was," genoemd voor wie Spinoza zowel op filosofisch als op
religieus gebied telde. [Ik vond dit ergens, maar weet niet meer
waar]. Spinoza had volgens Hessing het denkrecept ontdekt "das
uns vom Weltpessimismus zu heilen vermag." (bij 1e editie).
Spinoza werd door hem – het was 1933! – de mensen als Führer
voorgehouden, jawel.
Het Derde Rijk en WO II had
zoveel vernietigd – ook van dat Spinoza-Festschrift was niets
meer over. Hij vond het daarom gewenst een nieuwe editie op de markt
te brengen, waarvoor hij ter aanvulling nog enige auteurs wierf,
onder wie David Ben Gurion, die hier nog eens een pleidooi hield om
Spinoza's ban in te trekken: "Lasset uns gutmachen das Unrecht".
In de titel van de heruitgave
herken je de enigszins pathetische redacteur, die werd nu:
Spinoza – Dreihundert Jahre
Ewigkeit. Spinoza-Festschrift 1632 – 1932, 2. Vermehrte Auflage,
Siegfried Hessing (hrsg.), Martinus Nijhoff, Den Haag, 1962, 205 blz.
Voor de inhoudsopgave zie *)
