Was een joods-Amerikaanse schrijver wiens boek Spinoza and Buddha. Visions of a Dead God ik af en toe op internet tegenkom, maar over wie verder weinig op het wereldwijde web te vinden is. Zeker bestaat er geen pagina zoals ik hier nu breng met van overal vandaan bij elkaar gesprokkelde informatie.
Samuel Max Melamed was geboren in Litouwen. In 1914 vertrok hij uit Litouwen en vestigde zich in de VS van Amerika. Daar redigeerde hij diverse tijdschriften, o.a. de American Jewish Chronicle van 1914 tot 1928 en The Reflex van 1928 tot 1936. Ook moet hij in de VS een doctoraalstudie filosofie gedaan hebben, bij de publicatie van On the eve of redemption staat Ph. D. achter zijn naam.
Met Louis D. Brandeis correspondeerde hij over de oprichting van een Hebreeuwse Pers Associatie. Maar in de zgn. Brandeis-Weizmann strijd koos hij de zijde van Weizmann.
Hij schreef onder meer, zo tref ik op diverse plaatsen aan:
• Theorie, Ursprung und Geschichte der Friedensidee, Stuttgart 1909 [Vermelding hier]
• Der Staat im Wandel der Jahrtausende. Studien zur Geschichte des Staatsgedankens. Stuttgart, Enke, 1910. [Vermelding hier]
• Psychologie des jüdischen Geistes. Zur Völker- und Kulturpsychologie. Berlin: Schwetschke 1912; 2. Aufl. 1921. [vermelding hier]
• On the eve of redemption, Alpha Omega, New York, 1918 – een bundeling artikelen over joods nationalism en zionisme die hij in de jaren 1916-18 schreef in de American Jewish Chronicle. Het werkje is bij archive.org te vinden. Hierna neem ik er en tweetal passages waarin Spinoza genoemd wordt uit over.
• Breaking the Tablets: studies in the philosophy of history. The Meyerson Press, 1930. [inhoudsopgave bij books.google]
• Spinoza and Buddha. Visions of a dead God. Chicago University Press, Chicago, 1933
Dit boek is heruitgebracht en bij books.google in te zien. Het is er integraal te lezen, maar of dit een vergissing is of werkelijk de bedoeling en altijd zo blijft, weet ik uiteraard niet. Melamad heeft de opzet aan te tonen dat Spinoza niet zozeer een westerse filosoof is, die in het verlengde gezien moet worden van Descartes, Bruno, Leone Ebreo, Maimonides en uiteindelijk de stoïci en Aristoteles met wie hij in debat is, maar dat hij veelmeer van Boeddha zou hebben. Af en toe ga ik eens naar dat intrigerende boek, geschreven door iemand die flink studie van Spinoza en de Spinoza-receptie maakte, zoveel is zeker.
[Aanvulling 15 okt. 2010: de tekst van het boek staat ook digitaal bij archive.org – Aanvulling 6 mei 2014: books.google laat intussen helemaal NIETS meer zien, terwijl de bijgeleverde beschrijving over een heel ander boek gaat. We gaan lekker vooruit…]
