Als je Carel Peeters die in Vrij Nederland een recensie schreef, “René Gude: tussen keukentafelfilosofie
en levenswijsheid,” mag geloven dan zou Gude zich flink door Spinoza’s conatus-begrip
hebben laten inspireren. De recensie betreft
René Gude, Het
agoramodel. De wereld is eenvoudiger dan je denkt. Samenstelling Florian
Jacobs, Erno Eskens en Peter Henk Steenhuis. ISVW
Uitgevers, 2015 – 128 blz.
Hierin zou de wereldbeschouwing van René Gude centraal staan.
Hij had moeite ermee om die zelf op te schrijven. René Gude (1957-2015) was
Denker des Vaderlands. Daarvoor was hij directeur van de Internationale School
voor Wijsbegeerte en hoofdredacteur van Filosofie
Magazine. Z’n bekendste boekjes ontstonden uit gesprekken met hem. Zo
schreef Wilma de Rek de bestseller Standup
filosoof na gesprekken met hem over hem. De inmiddels ook overleden Wim
Brands interviewde Gude over het nut van filosofie bij de naderende dood; dat
werd het boekje met die vreselijke titel: Sterven
is doodeenvoudig. Iedereen kan het. Postuum verschenen van Rosan Hollak Ik blijf nog even kletsen waarin Gude
sprak over de taak van de publieksfilosoof, en Zinvolle volzinnen, een overzichtswerk met Gudes beste citaten uit
al deze gesprekken. En nu dan Het
agoramodel, het vierde boekje ontstaan uit gesprekken met hem, waarbij ook
gebruik is gemaakt van al die andere boekjes met gesprekken met hem.
Het moge duidelijk zijn: René Gude was meer een pratende dan
een schrijvende filosoof – een type Socrates. U zult mij hier niet meer over horen, want het behoort niet
tot de soort boekjes die ik aanschaf of wil lezen.
