Graag wijs ik op het volgende:
Chris van Rompaey, Language and meaning in the ethics. or,
why bother with spinoza's latin?. In: Parrhesia
24 · 2015 · 336-66 (Australisch filosofisch internettijdschrift] [PDF]
Een zeer boeiend artikel, waarin Van Rompaey, van de Deakin University in Melbourne, een pleidooi
doet voor het samenstellen van een “supplementary glossary of Latin terms”
zoals door Spinoza gebruikt.
Hij bekritiseert enige werken, zoals The Bloomsbury Companion to Spinoza. Ed., Wiep van Bunge, Henri
Krop, Piet Steenbakkers & Jeroen van de Ven. London: Bloomsbury, 2011 en
nog enige werken waaruit hij de behandeling van termen als modus &
modificatio, Deus & Natura [een relevant gender-aspect?], Passio, essentia
[ens (“a being”) and esse “being.”], natura naturans & natura naturata etc.
waarbij hij van mening is dat daarbij te weinig taalkundige toelichting wordt
geboden.
