Ik lees elke dag na t werk even de krant in dit monumentale gebouw. Het is er gezellig de krant lezen, want je komt er van allerlei 'soorten' mensen tegen.
Vandaag zat ik naast een oud mannetje. Ik dacht: laat ik naast hem gaan zitten, het was volgens mij de kerstman, of anders wel zijn dubbelganger.
Wat me opviel, hij was flink verkouden, nieste veel. Dus ik bood hem een papieren zakdoekje aan. Want er hing iets groens aan zijn neus.
Maar de oude man bromde wat over moderne troep (mijn tissue) en haalde een oudewetse linnen zakdoek uit zijn zak. Hij snoot zijn neus erin. Enkele mensen moesten glimlachen om zoveel geluid. Ik ook wel.
Daarna stak hij de zakdoek weer terug in zijn ouwe, ietwat versleten broek(zak). In het half uurtje dat ik naast hem zat zou er nog wel 5 keer iets groens aan zijn neus verschijnen.
Telkens hij loste hij dat op met dezelfde, inmiddels smerige en ranzige vochtige, linnen zakdoek die hij dan weer in zijn broekzak duwde.
Simon Carmiggelt zou er vast een kronkel over geschreven hebben. Ik observeer ook graag ietwat excentrieke – maar authentiek – mensen en geef hen dan hier, op mijn blog, een plaatsje.
______________________________________________________
