Engeland kende Sir Frederick Pollock (1845 – 1937)
rechtsgeleerde en Spinoza-deskundige. In diezelfde periode kende de VS van
Amerika ook een rechtsgeleerde die zich intensief met Spinoza zou hebben beziggehouden:
opperrechter Oliver Wendell Holmes, vooral beroemd om zijn “Free Speech
decisions” en metname om zijn criterium voor de grenzen aan vrijheid van
spreken: alleen wanneer wat gezegd of geschreven werd een "clear and
present danger" voor geweld tegen de staat vormde, kon het aangepakt
worden.
Oliver Wendell Holmes (1841–1935) read and reread Spinoza’s
Ethics, and his famous formulation that
freedom of thought reached a limit only when it posed a “clear and present
danger” appears to have been made under Spinoza’s influence.” Aldus David S.
Winston in zijn lemma “Baruch Spinoza” in The
Encyclopedia of religion [cf. het vorige blog; het citaat werd aanleiding
voor dit blog).
Pollock had a lifelong correspondence with US Supreme
Court Justice Oliver Wendell Holmes. [Cf.]
Opmerkeljk is hoeveel er over die man en zijn criterium geschreven is. Het lijkt ook wel of iedereen in Amerika dat op school kreeg.
Ook Steven Nadler wijst nog eens naar dat criterium
van Holmes, a “clear and present danger”, in zijn The Stone-essay van 5 febr.
2012 [Cf.], waarin hij schrijft het jammer te vinden dat Spinoza niet verder ging in zijn verdediging van vrijheid van spreken.
