De filosofe Alma Vandenberchwijdde heeft eens gezegd, dat zelfs de toekomst bestaat uit nostalgie.
Voor oude mensen is dit iets ongelooflijks. Die hebben al het gevoel alleen nog maar over nostalgie te kunnen beschikken. Iets, dat steeds weer terugkomt, de ene keer als een vlaag, de andere keer als iets opdringerigs. Iets waar je niet onderuit kunt.
Ik weet niet meer, hoe het een onderwerp werd, maar ik vermeldde een boek aan een goede vriendin. Over een – andere – goede jeugdvriendin, van wie ik veel gehouden heb, die me het boek had gegeven.
Wie me nu vraagt, of ik episodes kan herhalen, die moet ik teleurstellen. Helaas.
Het enige, dat me nog helder voor de geest staat, was het lezen ervan ! In de bus en de trein op weg en terug naar en van mijn werkstek. Tegenwoordig hoor je, op vergelijkbare plaatsen een heel scala van popzenders langskomen, hetgeen door iedereen normaal gevonden wordt. Niet die herrie, maar dat, wat er op volgt.
Maar mijn geluidsproductie hield heel wat anders in. Lachen, eerst onderdrukt, maar vaak was het niet binnen te houden. Maar toen wekte het nog opzien. Ergens moet die vent toch wel gek zijn, zo om een boek gaan zitten lachen.
Maar dat was nu net de charme van dat boek.
Dus gebeurt, wat moest gebeuren. Ik ga in de boekenkast zoeken en vind het niet Ik herinner me wel, dat dit boek nog al eens »te leen« werd gegeven. En dan helpt het zelfs bij de een of ander niet, dat je jouw naam er in vermeldt. Het komt nooit meer terug. Nu denk ik, dat die dubbel lol heeft, èn om het boek èn om het feit, dat ik niet meer weet, dat hij het heeft meegekregen om te lezen. En verder niet. Dus wat doet een mens?
Ik had al zeer goede ervaringen met de aanschaf van ‘n boek en ‘n cd bij Bol.com, dus daar maar eens naar toe gezapt (al geloof ik niet dat je dat in het internet zappen mag noemen) . En als je dan de huidige prijzen voor actueel verschenen boeken in de boekhandel kent, ben je oprecht verbaasd, wanneer blijkt, dat het boek voor 18 eŭro te koop is. De ervaring werd dus letterlijk snel met een uitgebreid en drie dagen later is het boek betaald en wel terug in mijn boekenkast.
Nu moet ik het natuurlijk ook nog wel gaan herlezen. En dan….dan blijkt, dat ik nieuwsgierig ben ! Is die humor, waarmee ik in trein en bus de aandacht op mezelf heb getrokken, nog steeds zo lachwekkend als dertig, veertig jaar geleden ?
De uitslag van deze vraag zal, dank zij het enig stomme aan weblogs, eerder te lezen zijn, dan deze aanloop tot die Afloop !
