Nog éénmaal over deze recentste Spinoza-uitgave

0
289

Hier kort mijn bespreking van Alex C. Klugkist en Jacob van Sluis (red.), Spinoza: zijn boeken en zijn denken, Uitgeverij Spinozahuis, 2010, 69 p, dat ik in een eerder blog meldde.

Het boekje bevat de vier lezingen van het Spinoza-Symposium dat in de Universiteitsbibliotheek te Groningen op 7 maart 2008 werd gehouden bij gelegenheid van de tijdelijke verhuizing van de bibliotheek van het Spinozahuis i.v.m. de renovatie.

[1] Fokke Akkerman biedt met “Spinoza en de humanistische traditie” een boeiende en erudiete tekst. Hij laat nog eens heel goed zien, net als in zijn inleiding op de TTP, en net zoals Zweerman uitvoerig aantoonde aan de hand van de inleiding op de TIE (Spinoza's Inleiding tot filosofie.  Ethiek als verhuiskunde), wat voor een behoorlijk gedegen opleiding Spinoza nog in de Aristotelische of Ciceroiaanse retorica heeft genoten. Akkermans hermeneutische zoeken naar de retorische structuur die Spinoza in zijn TTP zou kunnen hebben aangebracht, zie ik als erg waardevol. Dit heeft helemaal niks met getallenmystiek te maken. Om dit met kabbalistiek te vergelijken, zoals Wim Klever deed (“kabbabistische fantasiejen”) vind ik nogal belachelijk. De Regels van de klassieke retorica vormen een volstrekt andere wereld dan een esoterische inlegkunde a la de kabbala.