Nise da Silveira was een gerenommeerde Braziliaanse psychiater,
geïnteresseerd in Carl Jung. Ze verzette zich tegen agressieve medisch-psychiatrische
behandelingen als ziekenhuisopname, elektroshock, insulinetherapie en lobotomie.
Zij schreef zes boeken, waaronder Imagens
do Inconsciente [Beelden van het onbewuste] en Cartas a Spinoza [Brieven aan Spinoza].
Ze studeerde van 1921 – 1926 als enige vrouw tussen 157
mannen geneeskunde aan de Faculdade de Medicina da Bahia en was een van de eerste vrouwen die in Brazilië
afstudeerde. Na de dood van haar vader in 1927 verhuisde ze naar Rio de Janeiro
waar ze werkzaam was in psychiatrische klinieken en zich thuis voelde in het artistieke
en literaire milieu.
Tiijdens de communistische opstand van 1935 werd ze door een
verpleegkundige aangeklaagd voor het bezitten van marxistische boeken en bracht
ze 18 maanden in de gevangenis door. Van 1936 tot 1944 bleef ze wat op de
achtergrond en hield ze zich verre van elke openbare dienst. In die periode van
gevangenschap en de teruggetrokken tijd daarna, verdiepte ze zich in het werk
van Spinoza. Daaruit ontstond vele jaren later
Nise da Silveira. Cartas
a Spinoza. Rio de Janeiro: Francisco Alves. 1995 [eerder Numen, 1990?]
Het is een verzameling van zeven brieven. Daarin zou ze op een
intieme toon, zoals blijkt uit de aanspreking “Meu caro Spinoza” [Mijn lieve
Spinoza] reflecteren op zijn filosofie, de moeilijkheden die ze er in aantrof naast
de diepe, troostrijke gedachten. Hier een van die zeven brieven: Meu caro Spinoza.
Jammer dat zo’n boek niet wordt vertaald.
