Niet alles is, wat het schijnt te zijn…

0
485


Oom Piet was gevallen. Het is al enkele decennia geleden, maar een lichte beroerte veranderde zijn leven opmerkelijk. Hij was manueel licht gehandicapt.
Dit had tot gevolg, dat hij extra gekeurd moest worden voor zijn rijbewijs. Gevolg daarvan was, dat hij alleen nog mocht blijven rijden in een auto met automatische versnellingsbak. En, omdat hij het in die tijd toch al niet te breed had moest er een einde komen aan zijn favoriete automerk, dat evengoed al opgehouden had te bestaan. Of er al dicht bij was.

 

Zo kreeg hij een tip, dat Suzuki een kleine auto verkocht, die een automatische versnellingsbak had en redelijk te betalen was.
Zo werd een traditie in gang gezet, die tot de dag van vandaag duurt.

 


De geringe omvang van het voertuig was voor oom Piet geen belemmering. Zijn autoritten waren of stadsritten, of op korte afstand. Zijn verste ritten waren naar familie in Groesbeek.
Maar oom Piet was ook een vechter. Door een goed fisio therapeut, een goede sportschool en een ijzeren wil groeide hij in een aantal jaren over zijn handicap heen. En kwam weer in aanmerking om alle typen voertuigen te mogen besturen.


En zo werd hij een bewijs, dat automerken meest een verkeerde reclame maken !

 

Die hebben het altijd over de voortreffelijke prestaties van hun modellen en de prijzen, die ze daarvoor moeten vragen.
Maar NOOIT werd en wordt één woord gerept over de dealers, die zij in ieder land nodig hebben om hun producten ook rijdend op de weg te houden. En het zijn nu juist de dealers, die in grote mate de waarde van een automerk ondersteunen.
Het kan zijn, dat autofabrikanten zich meer op de verkoop-en-anders-niet richten. Maar dat is niet goed doordacht. Vergelijk eens wat er zou gebeuren, wanneer modemakers allen maar kleding ontwierpen, die zij mooi vinden, maar die geen mens zou willen verkopen.

Oom Piet had geluk, de plaatselijke Suzuki dealer bleek een schot in de roos. Hij werd en wordt er nog steeds als een klant, volgens het al oude begrip, behandeld. En ervoer zo ook een keer hoe het anders kan.
De plaatselijke OPEL-dealer belde hem een keer op en vroeg > U rijdt nu drie jaar Suzuki, maar zou u niet eens in een echte auto willen rijden ?<. Zou dat merk nu echt het beste product zijn, dat Duitsland voortbrengt, alleen al met zulke mensen te moeten gaan werken, zou iedereen tegenstaan.
 
Maar zijn nu alle bezwaren weggewerkt ?
Nee.
Wat gebeurt er ?
Tante Agatha, zijn vrouw krijgt mobiliteitsproblemen en moet een rollator gaan gebruiken. Dat ding moet ook mee kunnen met de auto. En wat een geluk. Suzuki komt met zijn model WAGON uit. En dat blijkt de ideale wagen voor zulke gevallen te zijn. De rollator past achterin zonder veel moeite en de auto zit zo hoog, dat in- en uitstappen voor tante Agatha een kleiner probleem wordt. En dan is het juist die Opel, die ook wat ziet in hetzelfde model. Maar het is de verdienste van Suzuki, dat ze op een blijvende afzet van dit model kunnen blijven rekenen.

En dan het vervolg. Oom Piet wil ook wel eens iets groters proberen en koopt een grotere Suzuki. Iedereen gaat er van uit, dat het opbergprobleem van de rollator daar geen rol zal gaan spelen. Het tegendeel is waar. De rollator ging makkelijker in de Wagon dan in het grotere model. Dat kan ook door de inmiddels gevorderde leeftijd van oom Piet komen.
De oplossing, die nu overdacht wordt is, dat wanneer de rollator, die bijna aan vervanging toe is, een opvolger krijgt, die zich wat gemakkelijker laat opvouwen dan dat oude model.


En zo wordt bewezen, dat ook dingen die van zich zelf goed zijn, wel eens negatief kunnen uitwerken. Het enige, dat voor echt grote teleurstellingen kan voorkomen is, dat bij iedere volgende, te nemen stap, alles onder ogen wordt gezien. En uitgeprobeerd.