Vandaag het vijfde en laatste van mijn besprekingen van dit
boek van Maarten van Buuren, Spinoza.
Vijf wegen naar de vrijheid [cf. het 1e, het 2e, het 3e en het 4e deel].
VIJF BLOGS om een boek over Spinoza te bespreken, ja het ‘vakkundig’
neer te maaien: lijkt dat niet een beetje op overkill? Dat mag zo lijken, maar
het leek mij nodig om de conclusie die ik al meteen in de kop gaf, waar te maken.
De bewering dat Maarten van Buuren ons met dit boek niet de ware, maar een verzonnen,
onjuiste, valse, ja fake Spinoza voorzet, is er nogal één die wel enige onderbouwing
vraagt. Ik heb dat naar beste weten zo goed mogelijk gedaan. Behalve te laten
zien dat en waar hij in de fout ging, kon ik ook redelijkerwijs aangeven
waardoor dat kwam, n.l. doordat hij Spinoza volkomen vanuit een Stoa-bril las. Hij
heeft blijkbaar veel van de Stoa bestudeerd, o.a. ook zoals de Stoa in het werk
van Hugo de Groot en Hobbes te vinden is – allemaal razend interessant zoals
dat door hem is weergegeven! Maar het heeft ontegenzeggelijk geleid tot
distorsie van zijn lezing van Spinoza’s filosofie.
