Op 9 december 2007 plaatste ik op een ander weblog dat handelde over Martha Nussbaum een tekst over haar behandeling van Spinoza, die ik naar hier wil overplaatsen.
Hoe majestueus ik Martha Nussbaum’s boek ‘Oplevingen van het denken’ in het algemeen ook vind, haar behandeling van Spinoza’s emotietheorie acht ik toch een beetje onder de maat. Uiteraard staat het haar vrij om niets van Spinoza te willen hebben. Ook al vindt zij dat Spinoza door het gebruik dat hij van de Stoa maakt, veel overeenkomsten vertoont met haar eigen neo-stoïcijnse emotietheorie, toch neemt ze tenslotte grote afstand van diens benadering. Op dat eindoordeel (dat waarschijnlijk mede op een gevoelen berust) wil ik niet afdingen (ieder maakt zijn of haar eigen keuzen), maar wel op haar weergave en argumenten.
