Reis Mesquita dat een heel goed beeld geeft van hoe Vygotsky het individu ziet
als opgebouwd uit interacties van de eigen activiteiten te midden van de
culturele context. In deze relaties verwerft het subject de specifieke
instrumenten van taal en denken dat hem of haar in staat stelt te handelen in
de wereld op een verdergaande manier dan (voorbij aan) de informatie die
hij/zij van zijn zintuigen ontvangt. Vygotsky ziet een dialectische relatie
tussen denken en taal. Eerst is er denken, maar het verwerven van
taalvaardigheid veroorzaakt op zijn beurt een diepgaande verandering in het
denken. Zo ontwikkelt zich de psyche en z’n hogere mentale functies via dit
bemiddelingsproces van de taalverwerving. Dit speelt zich vooral op de
kinderleeftijd af (Vygotsky schreef dan ook veel over ontwikkeling van
kinderen), maar is een altijddurend proces. Cf.
• Giovana Reis Mesquita (Universidade
Federal da Bahia, Salvador, Brasil), “Vygotsky and the Theories of Emotions: in
search of a possible dialogue.” In: Psicologia: Reflexão e Crítica, vol.25 no.4
Porto Alegre 2012 [geheel te lezen cf.].
Aanbevolen.
Heel andere informatie vinden we bij Andrey Maidansky. Hij gaf in zijn
artikel
• Andrey Maidansky, “The Russian Spinozists” [in: Studies in East European Thought, September 2003, vol. 55, no. 3,
pp. 199-216 cf.] een uitvoerige en zeer informatieve paragraaf over Vygotsky [te
vinden op zijn site]. Ik neem
die paragraaf hierna in z’n geheel over – zonder de eindnoten [als u de noten aanklikt
komt u op zijn site, reist u dus even naar Rusland]. Het voordeel is dat de
Spinoza scholar Maidansky in zijn artikel méér van Spinoza behandelt.
Daarbij vermeld ik ook dat hij (zo is te zien in de Duitse Spinozabibliografie)
enige jaren later tevens nog schreef:
• Vygotsky – Spinoza: dialog skvoz' stoletija [Vygotsky – Spinoza: a
dialog through centuries], in: Voprosy filosofii [The Problems of Philosophy]
10 (2008), 116-127