In de NDPR vandaag het boeiende review door Anthony Bruno,
van de Universiteit van Bonn, van
Omri Boehm, Kant's
Critique of Spinoza [Oxford University Press, 2014, xxxiv + 252pp., ISBN
9780199354801 – cf blog].
Een interessante bespreking van een blijkbaar zeer
interessant en uitdagend boek. In het algemeen werd aangenomen dat Kant voor hij
aan de kritieken begon, een volgeling van Leibniz/Wolff was en – waar hij zelf
op wees – door Hume uit zijn dogmatische sluimer werd gewekt. Volgens Omri Boehm zou
de voorkritische Kant echter een aanhanger van Spinoza´s rationalistische monisme zijn
geweest.
Wel is het zo dat Kant nergens in de Kritik der reine Vernuft Spinoza noemt. Boehm haalt zijn aanvankelijke
Spinozisme echter uit de tekst en maakt eenvoudig geloofwaardig dat een Pruisische professor in
de filosofie in die tijd, in 1763 – voor de Pantheismusstreit die 1785 inzette –
zijn Spinozistische interesse niet direct kon laten blijken.
