In vervolg op het vorige blog, wil ik nog één blog aan die merkwaardige theoloog Lavater wijden. Tegenwoordig nemen we “der bekehrungssüchtige Lavater” (Günther Arnold) om z’n denkbeelden niet meer serieus. Maar door zijn uitgebreide pan-Europese correspondentie over talrijke onderwerpen wordt hij nog wel door historici geraadpleegd. Hij correspondeerde met Wieland, Klopstock, Herder, Goethe, Gleim en Claudius; over pedagogische kwesties met Rousseau, Pestalozzi, Basedow en Campe.
In het vorige blog over Lavater en zijn “wetenschap der fysiognomie” bleek hij een nogal positief beeld van Spinoza te schetsen. Hij was bevriend met Goethe en die sprak met hem, zo blijkt uit Lavater´s dagboek, o.a. enthousiast over Spinoza – meer over diens persoon dan over wat zijn bestudering van Spinoza´s filosofie met hem gedaan zou hebben. [cf The Youth of Goethe] Een reconstructie van die ontmoeting tussen Lavater en Goethe schreef Horst Jesse, “Goethe und Lavater im Gespräch über den christlichen Glauben” [PDF].
