Deze Finse politiek denker ten tijde van de Russische
overheersing van Finland, was een belangrijke figuur binnen de beweging die het
Fins als nationale taal i.p.v. het Zweeds vestigde. Hij stond een soort ‘separatistische
loyaliteit’ voor, waarbij Finland zich zo veel mogelijk onafhankelijk van
Rusland opstelde, maar ondertussen wel loyaal bleef aan de tsaar. In 1835, toen
Snellman docent werd aan de Universiteit van Helsinki, was Finland een groothertogdom
van Rusland (1809–1917) en was Zweeds de taal van de elite en het bestuur.
Vanaf 1840 werd hij de leider van de beweging die het Fins als moedertaal
nastreefde binnen ook het bestuur en het onderwijs.
In 1842 verscheen van hem, nog in het Zweeds, Läran om staten (Staatsleer), dat diepgaand beïnvloed was door Hegel en waarin hij het idee
lanceerde dat de essentie van de staat uit een ‘nationale geest’ bestaat. In
1846 publiceerde hij, nu in het Fins, Maamiehen
ystävä (Boerenvriend). In 1856 werd hij professor aan de universiteit van
Helsinki en van 1863 tot 1868 was hij senator in welke positie hij wetgeving
inzake het gebruik van het Fins bewerkte, alsook de omzetting van de Finse
monetaire standaard van roebels naar marken (1865). Zijn Kootut teokset (Verzamelde Werken) verschenen in 1928–33.
Hij schreef onder meer Versuch
einer speculativen Entwicklung der Idee der Persönlichkeit [Fues, 1841, books.google]
Hierin is zijn schets van en kritiek op Spinoza duidelijk zeer beïnvloed door
Hegel. Maar als ik het volgende lees in een gedegen overzichtsartikel over hem
en zijn werk, moet hij ook Spinoza’s politieke werken goed gelezen, begrepen en
nagevolgd hebben. (cf.)
