Al eerder maakte ik er melding van dat in de onvolprezen DBNL het artikel te vinden is van J.H. Leopold, ‘Spinoza en de Stoa’ In: Verzameld werk (ed. P.N. van Eyck en Johan B.W. Polak) (1951-1952) [hier] Er is meer.
Leopold was een begenadigd dichter, een scherpzinnig filoloog en kundig vertaler van onder andere Griekse en Latijnse teksten. Leopold hield zich ook veel met filosofie bezig: hij bestudeerde Spinoza en publiceerde artikelen en een brochure over deze filosoof. In zijn gedichten zijn sporen van diens filosofische denkbeelden aan te wijzen. Het besef van de 'alverbondenheid' (alles hangt samen met alles) speelde in veel gedichten een rol (Jalink, 1963, p. 53). Zo is te lezen in het Profiel J.H. Leopold bij de Koninklijke Bibliotheek onder "Een teruggetrokken leven".
‘Omstreeks 1900 was Spinoza de alleenheerser die over zijn geest regeerde’, verzekert Schmidt-Degener. Diens Ethica werd hem waarschijnlijk het uitgangspunt van zijn filosofische activiteit; Spinoza voerde hem naar het stoïcisme, en dit tot Epictetus en Marcus Aurelius. Aldus G.P.M. Knuvelder in Handboek tot de geschiedenis der Nederlandse letterkunde Deel IV, 1948-1953 over Jan Hendrik Leopold (1865-1925), [p.282] [hier bij DBNL]
