Hoezo…… Bekende Nederlander ??

0
366

Het leven van een mens, die geen verwondering kent is als het leven van een paling, die op het droge leeft.
Zo zijn er verschillende verwonderpunten in het maatschappelijk verkeer. Een ervan is die van de Bekende Nederlander….


»Bekende Nederlanders« is een van de voor mij meest vreemde uitdrukkingen, die er zeer vaak, vooral op radio en televisie ten beste worden gegeven. Maar ze zorgen wel steeds voor een beetje verwondering.
Dat de presentatrice, of de omroepster die aankondiging gebruikt, kan er op duiden, dat de genoemde persoon een Bekend Persoon kan zijn. Maar hoe weet die praatnicht dit dan ? Leest die iedere dag de krant, of roddeltijdschrift, waar in de man of vrouw vermeld wordt ? En moet ieder Nederlander dan dezelfde informatie willen hebben ??

Maar hoe komt zij, of de programmamaker (m/v) dan aan het idee, dat IEDER mens, die Bekende Persoon kent ? Kent hij, zij mij dan ook, om dit te kunnen beoordelen ?
Moet je door 10, of 100, of duizend, of honderdduizend mensen gekend zijn, om tot de Bekende Personen gerekend te mogen worden ?

Ik ken een mevrouw, die meer dan dertig jaar aan het postzegelloket in het hoofdpostkantoor gezeten heeft. Die zag de grootmoeders van haar huidige klanten al een postzegel komen kopen voor hun eerste liefdesbrief. Hoeveel mensen zullen daar in al die jaren niet hun dubbeltjes en later guldens neergeteld hebben voor de kleinste waardepapieren die de geldhandel kent ? Zijn er ook vast duizenden. Maar behoort zij tot de Bekende Nederlanders ? Die in een programma mogen komen vertellen. Of hun muziekkeuze mogen presenteren ? Wel nee, natuurlijk niet !Kunnen ze dat dan niet ?
Oh jawel! Natuurlijk, want ook zulke mensen zitten vol met vermakelijke en trieste levensverhalen. Ook zulke mensen kunnen »verstand« hebben van klassieke muziek, alleen al omdat ze wellicht duizend cd’s in de kast hebben staan.
Maar je hoort ze niet. En je ziet ze niet.
Nee, ons kijkers en luisteraars worden mensen gepresenteerd, die slechts in een toch altijd beperkte vakkring en naar het oordeel van vooral vakgenoten iets hebben gepresteerd. En zijn ze daarmee echt interessant voor de dagelijkse kijker en luisteraar ?
De beperking, die dit antwoord inhoudt zou eens goed door die presentators moeten worden overwogen. En hun gasten een wat gepaste bescheidenheid bijbrengen. Zodat ze zich niet gaan voordoen, als of ze een volgend weekeinde een nieuwe trofee kunnen afhalen voor hun prestaties.

En treffend voorbeeld van een dergelijke gebeurtenis was de moord op Van Gogh.
Tot dat ogenblik had ik nooit van die man gehoord. Waarom zou ik ? Ik kan dat gemis niet als een gebrek aan mijn opvoeding aanmerken. Voor mij was het gewoon >de derde moord< in Nederland van die week. Maar wat maakte die dan zo anders dan die twee voorafgaande moorden ? Die twee mensen hadden ook hun leven moeten beëindigen, omdat een ander wat tegen ze had. Daar hadden ze net zo min om gevraagd. Misschien nog wel veel minder aanleiding toe gegeven, dan van Gogh gedaan had. Want toen ik dan, pas op dat ogenblik, diens verhaal hoorde, had ik, kreeg ik niet het idee, eerder iets gemist te hebben.

Ieder mens heeft recht om te leven, zoals hij, zij denkt het in te moeten richten. De een maakt zich daar mee meer vrienden dan de ander.
Maar het leven is het meest unieke, dat een mens heeft. Dat geldt voor iedereen. De Bekende Persoon, maar ook voor de postzegelverkoopster. En de buurvrouw. En de groenteboer. En de beroepsschurk, als een Houssein.
Maar ieder mens heeft recht op een even waardig afscheid. Op de overgang naar de dood, als wel daarna.
Daarom snapte ik toen – en ook nu nog – niet, dat op de televisie moest worden vermeld, dat de koningin een condoleance had verzonden aan de nabestaanden van van Gogh. Ik twijfel sterk, of de twee eerdere vermoorden van die week ook zo iets mochten ontvangen. Betekent het dan toch wat tot DIE Bekende Personen te mogen behoren ?

Jammer, iedereen heeft maar één vader en één moeder. Die hij, zij niet zelf kan uitzoeken. Zoals de ook dood voor iedereen eens zal komen.
Misschien kan het radio- en televisiewezen zich dit eens overwegen ?