Mijn zusje is een lieve meid. Ook toen het erg slecht met me ging bleef ze me steunen. We hebben een bijzondere band.
Toen ik opkrabbelde uit de psychiatrie en weer mijn leven ging oppakken, werd zij ziek. Rond 2006 werden er kwaadaardige tumoren bij haar ontdekt die zich uiteindelijk zouden uitzaaien naar haar longen. Gelukkig waren kundige artsen er op tijd bij. Maar een gedeelte van het kwaad zat op een plek, waar de men niet bijkon. Dat betekende dat ze om de 3 weken een chemokuur moest ondergaan in het ziekenhuis in Heerlen.
Het ging zo goed met haar dat ze soms een half jaar geen chemo's nodig had.
Mijn zusje is sterk, want ze bleef altijd haar dingetjes doen: genieten van t leven, wandelen, spinning training. Eigenlijk leek er niet zo veel aan de hand.
Deze week werd ze echter opgenomen in het ziekenhuis. "Het" had zich uitgezaaid naar haar hersenen. Plots zo leek t. Want rond kerst had ze nog niks bijzonders gevoeld.
De artsen gaan het volgende week weghalen. "Het" zit nl op een plek waar t geen schade heeft aangericht en waar t weggehaald kan worden.
Jee. Wat is alles ineens weer relatief. Ze had gelukkig veel bezoek, deze week.
Morgen ga ik naar d'r toe, ben ik blij dat ik dicht bij t ziekenhuis woon. Want ik kan gelukkig elke dag even binnenwippen.
En zusje die houdt zich sterk zeg. Ze had t al over t komende voorjaar. Want ze gaat zich niet zomaar gewonnen geven.
Ze zei dat Nederland waarschijnlijk wereldkampioen gaat worden deze zomer. En of ik dan ook bij hun kwam kijken.
Zo is mijn zusje.
Schreef haar broertje
__________________________________________________
