Op 8 mei 2012 had ik een blog n.a.v. het nieuwe boek van Herman Philipse over zijn boek God in the Age of Science? A Critique of Religious Reason. Oxford University Press, 2012 (je ruikt Kant, schreef ik erbij). Ik verwees naar een interview in Trouw met hem n.a.v. dit boek dat de kop meekreeg: 'Het hoofdstuk God is nu wel gesloten'.
Ik vermoedde dat over Spinoza niets in het boek aan de orde zou komen. Inmiddels kunnen we bij books.google zien dat wel tweemaal de naam Spinoza voorkomt en dat Philipse iets zegt, maar meer in het voorbijgaan – behandeld wordt Spinoza’s filosofie niet en dat terwijl Spinoza juist een immanent (niet-transcendent) en monistisch godsbegrip ontwikkelde waarmee de wetenschap uit de voeten zou kunnen. Maar Philipse moet daar niets van hebben, mogelijk vindt hij Spinoza niet atheïstisch genoeg.
Ik schrijf dit om hier te wijzen op de boekbespreking door Andrew Pinsent die vandaag bij de NDPR verscheen. Pinsent schrijft o.a.
“Philipse is at his best, I think, when he challenges claims belonging to revealed theology that have been appropriated and presented as natural theology.”
De reviewer echter (een Thomas van Aquino- scholar met priesterboordje) ziet ruimte voor ‘revealed theology’ die volgens hem serieus genomen moet worden (ja, dankje de koekoek) en eindigt aldus:
“This book might have been successful as a focused critique of excessive and poorly justified claims that are sometimes made in the name of natural theology. Indeed, I shall find parts of this work valuable in future on that basis. The problem, however, is that in attempting to demolish the coherence of what is meant by God, all reasoned proofs for God's existence and all religious reason in one go, I think the author simply attempts too much.”
Nee, als het aan deze reviewer ligt, is met dit boek het hoofdstuk God bepaald nog niet gesloten.
