Vanwege deze mooie titel van zijn boek over Spinoza maak ik dit blog over deze Franse dichter, vertaler, criticus, taaltheoreticus en polemist. Hij was laureaat voor de Prix Max Jacob (1972) en de Prix Mallarmé (1986). Hij ontving in Straatsburg in 2006 de literatuurprijs Jean Arp (nadien Prix Nathan Katz genoemd) voor zijn hele œuvre. In april 2009 overleed hij aan leukemie. Voor een overzicht van zijn werk verwijs ik naar wikipedia of vele andere sites. Hier gaat het me alleen erom dat Meschonnic ook dit werkje schreef:
Henri Meschonnic, Spinoza: Poème de la pensée. Maisonneuve et Larose, 2002
Réflexion sur la pensée du langage de Spinoza, son rapport avec la poésie, l'éthique, la politique, ou encore la religion ; philosophie qui a pour enjeux de faire de la pensée un moyen de critique et de liberté, de lutter contre le dualisme entre le langage et la vie, de déthéologiser l'éthique pour historiciser l'humain [Cf.]
Dit klinkt nog eens anders dan klagen over de geometrische orde.
Zie twee citaten die Marcella Leopizzi optekende uit de mond van Henri Meschonnic *)
