Deze graaf van Saint-Saire was een Frans historicus, schrijver en radicaal ‘philosophe’ die naast Fontenelle als tweede grondlegger van de Franse Vroege Verlichting kan worden gezien. Als historicus was hij een van de eersten die schreef over de instituties en de fundamentele wetten van de staat.
Hij begon met het idee Spinoza te moeten bestrijden, maar hij raakte meer en meer in de ban van Spinoza’s krachtige argumentaties en, zoals Jonathan Israel, op wie ik me voornamelijk baseer, het noemt, raakte doordrenkt van de filosofie van Spinoza. Hij ontwikkelde zich tot een ras-spinozist. En door de kring waarvan hij het middelpunt was had hij grote invloed op de verspreiding van het spinozistische gedachtegoed.
Aan zo iemand mag op dit weblog wel eens aandacht worden besteed, vooral ook daar de Nederlandse wikipedia hem negeert.
Boulainvilliers opleiding begon hij aan het cartesiaans georiënteerde college der Oratorianen in Fuilly ten N-Oosten van Parijs. Hij diende van 1679 tot 1688 bij ’s konings musketiers (hij was niet een van de legendarische mousquetaires). En toen hij daaruit ontslagen werd kon hij zich geheel overgeven aan het genoegen van te studeren. Hij werd getypeerd als een zachtaardige en bescheiden edelman en een diepzinnig erudiet. Door de tegenslagen van zijn lot (hij verloor vrouw en kinderen) liet hij het najagen van roem achterwege en wijdde zich aan intensieve en brede studie; met een neiging om teveel zaken aan te pakken en zo zijn aandacht te versnipperen.
