Op 14 februari schreef Hanneke Groenteman op haar weblog over haar bezoek aan de theatervoorstelling voorstelling Spinoza [In Exile] [Zie daarover hier en hier op dit weblog]. Ik neem haar tekst met aanbeveling hier graag over:
"Eigenlijk is het een jeugdvoorstelling. Spinoza (in exile), door Huis aan de Amstel. Tekst (en spel) Roel Adam, regie Liesbeth Coltof. Voor de kenners een garantie voor kwaliteit, dit tweetal, samen met de hele groep die zo'n voorstelling maken.
Het is een 16+-voorstelling. Dat betekent voor IEDEREEN ouder dan 16 jaar, maar dan ook iedereen. Ik heb hem vanavond gezien en raad iedereen aan om erheen te gaan. Een jongen achter me zei: het stuk is me aangeraden omdat het over nadenken gaat. En dat is precies wat het is. Het gaat over nadenken, over rede tegenover religie, over denken tegenover geloven, over vragen tegenover alle antwoorden weten. Over allochtonen toen en nu, over Vincent en Theo van Gogh, over Rembrandt en Willem Nijholt, over alles en iedereen.
En dan nog ongelooflijk mooi van vorm, geestig, muzikaal, beeldend. Ik wist eigenlijk niets over Spinoza, maar door deze voorstelling wil ik meer van hem weten/lezen. Ik heb op het Spinozalyceum gezeten, 55 jaar geleden. En nu pas vraag ik me af Wat betekende Spinoza voor ons, wie was hij? Hieronder post ik een stuk van een interview met regisseur Liesbeth Coltof. Op de site van Huis aan de Amstel kan je zien waar, tot eind maart, deze fantastische voorstelling te zien is." [van hier]
De recensie van Isabella Steenbergen in de NRC Handelsblad van 13 februari is op de NRC-website alleen voor abonnees in te zien, maar is overgenomen door het Huis aan de Amstel [zie hier].
Esther Kleuver schreef een recensie voor de Telegraaf van 13 febr., waarin ze stelt: "Om de voorstelling werkelijk op volle waarde te kunnen schatten, is eigenlijk de nodige voorkennis nodig. De vraag is of de beoogde doelgroep van zestien jaar en ouder die ook daadwerkelijk in huis heeft? Voor degenen die wel de gewenste (historische) bagage bezitten, levert het stuk echter een inhoudelijk, rijke ontdekkingstocht die vraagt om het leggen van allerlei verbanden. Kortom, het nodigt uit tot nadenken en dat maakt Spinoza [In Exile] alsnog tot een waardig eerbetoon." [zie hier].
Markoesa Hamer als Vermeers Melkmeisje in Spinoza (in exile). Foto Sanne Peper – in Het Parool
Voor Het Parool van 11 febr. schreef Simon van den Berg deze recensies, waar bovenstaande foto bij geplaatst was [ook hier is deze recensie te vinden]. Een dag eerder publiceerde De Volkskrant de recensie van Jowi Schmitz: Spraakwaterval Spinoza als tweede generatie allochtoon.
En dan is er ook nog een goed geschreven en heel kritisch stukje, geschreven door Touria Ahli van het Amsterdamse Calandlyceum.
