Gianfranco Pavone, Le lacrime di Spinoza

0
459


Even
melden: er is sinds kort weer een nieuwe Spinoza-roman, een Italiaanse:


Gianfranco
Pavone, Le lacrime di Spinoza [Spinoza’s
tranen]. Di Nicolò Edizioni 2015, pagine 162 [cf. Gianfranco Pavone en cf.]


Het
boek stelt het voor te zijn ontstaan vanuit de toevallige ontdekking van een
Latijnse vertaling van een verloren gegaan Nederlands origineel. Het verhaal is
van Johannes Casearius, een leerling van Baruch Spinoza, die het voorrecht had tussen
1662 en 1663 in het huis van de filosoof in Rijnsburg te verblijven. Centraal
staan de jonge tweelingen Daniel en Dirk, die door hun moeder in de steek werden
gelaten, en nu clandestien wonen op de zolder van het huis van een
kunsthandelaar, in afwachting van de terugkeer van hun vader, die ze nooit
gekend hebben. Het wordt via allerlei ontmoetingen en bijeenkomsten een
geschiedenis over de filosofie van Spinoza. Op een gegeven moment valt de
tweeling een genadeloos lot ten deel en zullen de personages te maken krijgen
met de betekenis van de dood en de menselijke behoefte aan gerechtigheid en
troost: wat is de betekenis van de menselijke passies? Van haat, woede,
verwondering, hoop? Spinoza’s tranen brengt
op basis van observaties van de eenvoudige bakker Josef leerstellige
uitwerkingen van de filosoof. Het hele verhaal wordt gefilterd door zijn discipel
Johannes, die na verloop van tijd een andere locatie van onderzoek zal vinden
dan de menselijke geest van de meester.