Afgelopen weekend was het stralend weer, hier in limburg. Ik besloot dan ook iets te gaan ondernemen. Ik wilde iets doen zonder het te plannen.
Nadat ik mijn weekend boodschappen had gedaan ben ik naar Valkenburg gegaan en heb daar uren rondgewandeld, en vooral genoten op diverse terrasjes. Wat loopt er toch een verscheidenheid aan mensen rond en wat is het leuk om daar naar te kijken.
In de avonduren 'overkwam' me iets dat me al lange tijd niet meer overkomen is: ik werd stomdronken.
Dat voelde eerlijk gezegd wel heerlijk. Aangezien ik geen zin had om naar huis te gaan, besloot ik in een hotelletje te overnachten.
Het ontbijt (40 euro!) was weliswaar een grote aanslag op mijn financiële huishouding, maar ik genoot, en genoot………..lak aan die 40 euro, bedacht ik me.
Na weer ettelijke terrasjes bezocht te hebben (en weer tientalle euro's lichter!), belandde ik op de begraafplaats bij pap en mams. Ik voelde me een beetje onwennig. Ik voelde me een slechte zoon dat ik zomaar "gezopen", "gevreten", en "geld verbrast" had.
Mijn tante kwam plots aangelopen: "Morris: lang niet meer gezien, kom hier krijg je een knuffel", Ik genoot alweer.
Samen gaven we de plantjes op het mooie graf water en spraken over paps en mams. Tante zei dat paps en mams altijd al gewild hadden dat ik meer moest genieten van het leven: dat ze vast trots waren op hun zoon, JUIST vandaag.
Tante had gelijk: in plaats van schuldig, voelde ik me gelukkig. Ik had inderdaad gedaan wat pap en mams wilden:
GENIETEN!!!
morris©