Emanciperen met een handicap

0
377

Ik werkte de afgelopen maanden mee aan een boek van Yvette den brok. Yvette is zelf lichamelijk gehandicapt en beschrijft in haar boek overeenkomsten tussen het hebben van een lichamelijke handicap en een psychische handicap.
In het boek probeer ik duidelijk te maken adhv mijn eigen 'handicap', hoe ik probeerde te emanciperen, drie  citaten uit het boek:

'Maurice Wasserman geeft een uiteenzetting over wat betaald werk voor hem betekent. Hij zegt: ‘Ik heb last van dwanggedachten die ik niet wil hebben en die voortdurend de aandacht opeisen. Om een voorbeeld te geven: Jij hebt je tas hier op de grond gezet. Op de grond kan iemand gelopen hebben die poep onder zijn schoenen had. Op de pen die jij net uit je tas haalde om mij een formulier mee te laten ondertekenen, kunnen resten van die poep zitten. Dat kan een reden voor mij zijn om die pen niet te pakken of om meteen daarna mijn handen te gaan wassen en ondertussen mijn broek vooral niet aan te raken. Maar ik vertrouw op jouw gezond verstand. Ik vertrouw op jouw rationele gedachten. Jij hebt geen smetvrees en ik maak gebruik van jouw aanwezigheid. Jij raakt deze pen aan en ik weet dat jij gezond bent en dat je ook nog gestudeerd hebt, dus er zal wel niets aan die pen zitten. Ik spiegel me aan het gedrag van andere mensen en zo kan ik goed functioneren Hoe meer ik werk hoe minder last ik van mijn dwanggedachten heb. Ik ben het dus letterlijk weg aan het werken op het moment. Ik heb psychiatrische klachten waar ik graag van af wil. Daarom ga ik werken! Als ik in de woonvorm was blijven zitten had ik mezelf waardeloos gevoeld en waren de dwanggedachten er ook geweest.' (Crombag, Van der Soest en Van Lierop, 2008).

'Op een ander moment vertelt Wasserman dat hij heeft gemerkt dat lopende bandwerk niets voor hem is. Hij heeft dan geen werk waarbij hij zijn gedachten kan verzetten en dan krijgen Dwanggedachten alle kans.
Het is volgens Wasserman dus niet juist en stigmatiserend om te stellen dat mensen met een psychische handicap werk nodig hebben dat geen of weinig stress oplevert. Hij gedijt juist bij stressvol werk dat uitdading biedt. Daarbij kan hij zijn gedachten verzetten.'

‘Instanties die de taak hebben om mensen met een psychische handicap te ondersteunen om betaald werk te vinden doen dat slecht en belemmeren de herstelprocessen van deze mensen eerder dan dat zij die herstelprocessen bevorderen. Herstel is namelijk een individueel en uniek proces, waar betaald werk een belangrijk onderdeel van kan vormen. Ik ben er achtergekomen hoe vernietigend diagnoses kunnen werken op iemands leven. Mijn arbeidsdeskundige zei me dat ik nooit  met cliënten zou kunnen werken, dat was slecht voor me omdat ik de werkdruk niet aan zou kunnen. Iedere keer werd gezegd dat ik maar in een  beschermde woonvorm moest gaan zitten om de krant wat te lezen, want meer zat er voor mij niet in. Als ik het advies van het UWV had overgenomen dan zat ik nu doelloos in een woonvorm weg te kwijnen'.

zo en nu naar t zwembad….Cool..!!

_________________________________________________________