De laatste twee weken, waren nogal wat stressy. Wat veel hooi op mijn vork. Zowel werk als privé.
Dát, in combinatie met het feit dat ik het in de hersft altijd wat moeilijker heb, zorgde er voor dat ik weer in mijn oude valkuil leek te trappen: langer douchen en toegeven aan andere irrationele dwanggedachten (klik).
Dus maar weer even de wekker bij de douche gezet. En t lukte me om een half uur douchen – daar was ik dus weer een week mee bezig – terug te brengen tot een aanvaardbare 15-20 minuten.
Dus Maurice was streng voor Maurice.
Tja, als ervaringsdeskunige ken ik de ins en outs van mijn ziekte inmiddels. Mijn ex-psychiater noemt me zelfs expert.
Gelukkig. Maar OCS blijft een klote vervelende ziekte
______________________________________________________
