De Spinozadag die ik gisteren voor de vijfde keer bijwoonde
(ik miste de 6e en 7e), werd om meerdere redenen een
bijzondere ervaring voor me. Zoals ik in mijn impressie [cf. blog] al aangaf was het uiteraard leuk te horen dat mijn Spinoza-blog zo breed gewaardeerd wordt. Er werd – toen
het door Frank van Kreuningen genoemd werd – spontaan voor geapplaudisseerd. Dat
maak je niet vaak mee.
Het is uiteraard heel leuk om mede
in Spinoza-geïnteresseerden die je maar af en toe tegenkomt, op zo’n dag te
ontmoeten. Leuk vond ik het een stel dat ik van de VHS-zomercursussen kende,
tijdens deze Spinozadag te treffen, die zij voor het eerst bijwoonden.
Er kwamen mensen naar me toe die
me een hand wilden geven: zo bv. Eliane Beyer die zich voorstelde en me even
wilde laten weten dat zij degene was die mij op de linoleumsnede van Spinoza
van de Rus Lev Pavlovich Lapin had gewezen [cf. blog]. Dat was drie jaar geleden! Leuk toch.
Saskia Pfaeltzer, kunstenares en
illustrator van Spinoza’s achtbaan, liet weten dat ze mijn bespreking van hun
boek erg waardeerde [cf.]. Ik had daarin een opmerking gemaakt over een tekening waarop Spinoza met z'n laarzen door de Bijbel stapte, en liet haar weten dat mij was opgevallen dat Henri
Krop uit het dagboek van de Deense wetenschapper Ole Borch (Olaus Borrichus)
citeerde dat hij op zijn rondreis door Nederland aan het eind van de jaren 1650 had
gehoord van een ex-jood die de Bijbel “aan zijn laars lapte!” Daardoor moest ik
mijn opmerking over haar tekening waar ik moeite mee had, misschien aanpassen. Nu
vermoed ik dat het “aan zijn laars lappen van de Bijbel” een vrije weergave van
Krop betreft, maar toch: wellicht wordt precies dít weergegeven in haar
tekening.
