Even melden: deze week verscheen dit wellicht nieuwsgierig makende boek van
Vittorio Morfino, Le Temps et l’Occasion, La rencontre Spinoza-Machiavel, Classiques Garnier, collection "Les Anciens et les Modernes – Études de philosophie", 2012. EAN13 : 9782812403750.
De uitgever belooft dat dit boek Spinoza’s ‘ontmoeting’ met Machiavelli beschrijft vanuit de materiële sporen die hij naliet: de analyse van zijn bibliotheek aan de hand van de grote politieke teksten tot aan de constructie van zijn metafysica; deze ontmoeting kan worden getraceerd tot in de meervoudige effecten waarop het lezen van Spinoza’s onherleidbare filosofie een uitzicht biedt, n.l. op twee belangrijke ontwikkelingen van het spinozisme in de moderniteit: de geschiedenisfilosofie en het nihilisme
Vraagje: die invloed op het ontstaan van het nihilisme… zou Spinoza zich daarin herkennen? Zou de toeschrijving van dat effect aan zijn filosofie wat hem betreft niet contre coeur zijn?
In 2010 verscheen van Vittorio Morfino: Le temps de la multitude [cf dit blog en de reactie daarop van Wim Klever]
Aanvulling 22 november 2012
op La Vie des Idées verscheen 07-11-een recensie van dit werk door Gérard Bras [aldaar]
Hij maakt duidelijk dat het Morfino er niet om ging een historische filosofie te bieden, maar om te laten zien hoe Spinoza tezamen gelezen met Machiavelli, conceptuele instrumenten aanreikt om de hedendaagse politiek te begrijpen en een politiek te denken zonder vermenging met enige vorm van theologie of utopie. Om een stabiele samenleving te krijgen hebben we niets aan een utopie, integendeel hebben we juist een theorie van het conflict nodig – vanuit een besef dat, zoals alle eindige dingen, ook de staat altijd in een staat van onzekerheid verkeert. Duurzaamheid is wat altijd weer zal dreigen op instorten te staan. Een rationeel beleid houdt daarmee steeds rekening. De utopische verleiding van eeuwige vrede moeten we weerstaan.
