Wanneer ik schreef over De Grootste Leugen, gaf ik daarmee aan, dat er nog meer leugens moeten bestaan. En dat er nog een volgorde in leugens zou kunnen bestaan.
Vandaar, dat ik ook nog een Tweede Grote Leugen ken.
Die komt van mensen, die zeggen, dat ze niet liegen. Terwijl ze niet ophouden dingen te beweren, vertellen, die niet waar zijn. Of niet waar maken.
Ondanks dat zij een uitstekende opvoeding gehad moeten hebben, ondanks dat ze een goed beroep uit oefenen en daarnaast belangrijke ambten bekleden.
Het beroerde aan de situatie is, dat ze kennelijk niet kunnen beseffen hiermee zelf de oorzaak te leveren, dat zij geen vertrouwen wekken. Wat ze dan weer zeggen te betreuren. Maar toch gewoon doorgaan hun eigen, gewenste, populariteit om zeep helpen.
We zouden een Marten Toonder nodig hebben, die Tom Poes nette scheldwoorden laat gebruiken en daarmee, publiekelijk gebruikt, niet als belediging aangemerkt kunnen worden. De enige, die ik me zo herinner is de »minkukel«.
De voorman van die groep noemt zich graag premier. Een onnederlands woord, dat door onze vlaamse vrienden direct afgestraft zou worden. Vandaar dat het goed is, dat hij dit woord gebruikt.
Waar het woord minister »dienaar« (van de vorst en van het volk) betekent, lijkt hij dat niet te beseffen.
Wat ik hem, naast zijn en hun leugens aanwrijf is, dat zij denken, dat politiek betekent, de economie te regelen voor wat Nederland betreft. Jammer is, dat die echter voor het grootste deel door het buitenland wordt bepaald. En dus dienen zij volgens hun inzichten ons land zo alleen in relatie tot het buitenland.
Wij, inlanders, moeten het doen met het best mogelijke. En dat wordt dan ook door hun bepaald.
Maar hier beperken we ons maar even tot het ventileren van onwaarheden. De laatste tijd is dit een recht Dagelijkse Zonde geworden. Is het de ene dag de ene minister, de andere dag de andere staatssecretaris.
Vorig jaar heeft de premier mij persoonlijk belogen en daarmee beledigd. Zijn arrogante lachje zal wel aangeven, dat hem dat geen pijn gedaan heeft. Dat kan hem niets schelen en dat laat hij merken ook !
Bij een manifestatie gaat hij voor de tv-camera in op het stemgedrag van Nederland waar het om de Europese Grondwet gaat.>>De nee-stemmers laten zich leiden door emotionele bedenkingen<<.
En daarmee raakt hij mij persoonlijk.
Een vierkante leugen, omdat zoiets ongenuanceerd publiekelijk te zeggen. Dat mag ook hij alleen maar, wanneer hij daarvoor over gegronde feiten beschikt.
Ik vond de belediging zodanig, dat ik hem een iemeel heb gestuurd met mijn wel-overdachte bezwaren, niet tegen een onvoldoende presentatie van deze wet, zoals hij nog vele malen heeft beweerd, maar tegen de inhoud ervan.
Na enige weken wordt de ontvangst van mijn iemeel bevestigd door zijn ministerie. In dit zelfde bericht wordt mij verzekerd, dat ik binnen drie weken een reactie zal ontvangen. Ik heb daar niet om gevraagd, maar het doet me goed, dat hij zijn ministerie zo heeft opgevoed.
Nu, 9 maanden later is dit bericht nog niet ontvangen. Wederom dus een leugen !
Ik had hem in mijn iemeel een aantal punten genoemd, waarom ik weloverwogen NIET met deze Grondwet zal kunnen leven, welke uitleg dan ook men er aan zal geven, voor erg veel geld !
Een aantal hiervan hoop ik ook in deze blog te vermelden.
Treffend was echter het commentaar voor de duitse tv door een professor in het Internationaal Recht, een soort collega van de premier dus.
– mooi, dat men in Nederland wel een referendum houdt, zou hier ook hebben moeten gebeuren.
– dit wetboek kan nooit een grondwet zijn, omdat er geen sprake is van een territorium, er is geen staat, slechts een statenbond. De meer terechte titel zou moeten zijn een Concordaat, een Manifest, een Handvest of iets dergelijks.
– hoe kan een lichaam als de Europese Unie van haar burgers vragen aangaande 800 bladzijden vol aan wetten, in één keer en zonder mogelijkheid van enige uitzondering »ja« te zeggen?
Dat lukt zelfs rechtskundigen niet, maar moet Het Volk het dan wel zo accepteren?
Hier voeg ik er dan een van mezelf aan toe
Wanneer men ziet wat het in Nederland kost, zelfs met dreigende regeringscrises, een wijziging door te voeren in onze nationale grondwet, dan kost het een eeuwigheid, om ooit iets aan die 800 bladzijden wetgeving te veranderen.
Dit zijn dus mijn algemene bezwaren tegen dat stuk, waar vorige jaar onze mening over gevraagd werd. Gek, eigenlijk, dat een wetskundige premier dit niet ziet.
Of niet durft te zeggen ?