Nog nooit had ik van deze tijdgenoot van Spinoza gehoord die
stierf in het jaar waarin Spinoza’s Tractatus
Theologico-politicus verscheen. En zie, bij een Frans radio-programma over de TTP van februari dit jaar, waarin
ook Maxime Rovère aan het woord kwam, stond onder meer op de playlist van Cornelis
Thymanszoon Padbrue, Ick lijd int hart
pijn onghewoon. Om het tijdsbeeld ook eens musikaal aan te vullen dit blog.
Cornelis Thymanszoon Padbrué was een Nederlands componist,
geboren en gestorven in Haarlem, waar hij in de Sint-Bavo begraven werd. Hij
kwam uit een muzikale familie en trad toe tot het gezelschap van
"stadsspeelluiden", waaruit hij wegens een conflict in 1635 ontslagen
werd. Vanaf toen moet hij als vrij gevestigd musicus aan de kost gekomen zijn.
Hij publiceerde verscheidene bundels madrigalen en motetten, op teksten van
o.a. de dichters Jacob Westerbaen en Joost van den Vondel. De bekende melodie
bij de rei O Kerstnacht! schoonder dan de dagen uit Vondels treurspel
Ghysbreght van Aemstel wordt aan Padbrué toegeschreven. Zijn oratorium De tranen Petri ende Pauli uit 1647, ook
op een tekst van Vondel, zou het eerste oratorium in Noord-Europa zijn.
Deel van schilderij van Isaac Elias (1590 – 1630)
