Ja hoor, hij is er weer ! Iedere werkdag van even na elf tot even voor twaalf. Leest hij als een volleerde opa zijn verhaaltje voor aan het nogal kieskeurig publiek.
Een oud vak bij de radio. Vroeger was er altijd wel een dominee of een pater, die aan de radioluisteraar een mooie gedachte mee wilde geven voor de nacht. Meestal goed bespraakt, voor zover hun preekjes al niet eerder opgeschreven waren. En als je succes had, dan kon je als dominee nog promotie maken ook.
Een oud vak bij de radio. Vroeger was er altijd wel een dominee of een pater, die aan de radioluisteraar een mooie gedachte mee wilde geven voor de nacht. Meestal goed bespraakt, voor zover hun preekjes al niet eerder opgeschreven waren. En als je succes had, dan kon je als dominee nog promotie maken ook.
Maar dat was nog toen Nederland een Nederland Een en een Nederland Twee had. Zo, voor de Grote Oorlog en de jaren daarna. Er was nog geen televisie, die de mens nog gekker maakt
dan hij al is. Een wisselwerking dus, dat gekker geldt zowel voor de tv als voor die mens.
Nee, klein verschil met nu is, dat vandaag de dag de kunstgeschiedenis op de achtergrond meespeelt en dat was toen de bijbelse geschiedenis.
Voordeel van die dag van vandaag is, dat er een niet zo populaire zender voor hem is uitgekozen. Volgens zeggen moet je iets van cultuur meebrengen, om al naar die zender te luisteren. En bereid zijn je open te stellen voor een zekere rust, die je mee in je bed kunt nemen. Andersoortige muziek laat daar weinig ruimte toe.
Ook hij wil altijd wel vertellen, welke muziek het mooist is (naar zijn mening, hopelijk) en welke uitvoering het meest over de platenmaatschappij of de musicus zegt. Alsof we dat zelf niet meer mogen uitmaken.
Maar, zoals gezegd is dit een zaak, waaraan zich heel Radio Vier zich aan bezondigd. Iedereen, die van klassiek houdt heeft, net als in de andere soorten muziek wel een voorkeur van een bepaalde Geluidbeeldend Kunstenaar. Dat is hetzelfde als met de term Bekende Nederlander. Je moet wel erg in een beperkt aantal kleine hoekjes zitten, om door Hilversum hiertoe te worden bevorderd.
Maar hoe groot zijn die aantallen dan, waar men in de Radio- en TVStad van uit gaat ?
Radio Vier heeft dan het voordeel om tot ver in de geschiedenis terug te gaan, maar hoe groot is het percentage, dat zich hiervoor interesseert ?
De meest aangewezen graadmeter is gelukkig het Internet. Dat je op verschillende manieren kunt aanwenden. Je kunt bij voorbeeld spelletjes spelen, waarop je uitsluitend via het Internet kunt reageren. Telefonisch is leuker voor de luisteraar. Je kunt ze, via het Internet verzoekplaten laten aanvragen. Wanneer je dan de aanvrager een paar maanden laat wachten op zijn, haar aangevraagde plaat, dan kun je gelijk suggereren, dat er een groot aantal mensen van die dienst gebruik maakt. Je kunt mensen uitnodigen om hun muzikale belevenissen, maar niet een hele geschiedenis, in te zenden. En dan de meest simpele manier, die toch wel lekker meetelt in de reacties is het oplaten vragen van de speellijst, waar je dan een verdere reactie aan mag toevoegen. Modern oproepen, althans op Vier !
Het enige, dat er over te klagen valt is, dat Theo Olof bij de stichting van Radio Vier vergeten is er bij aan te geven, wat de grenzen van de Klassieke Muziek zijn. Of hij heeft het wel gedaan en zijn alle omroepverenigingen zelf aan het vaststellen geslagen.
Zo, op het Eerste Oor zou ik willen stellen, dat het meest >links< de VPRO opereert, waar de moderne muziek een groot deel van de voorkeur bepaalt. Met aan de ander uiterste zijde de TROS, die zegt een familievereniging te zijn, dus voor niet echt klassieke muziek op beide knieën valt en het zich niet kwalijk neemt de afspraken met de Omroepcoördinator (m/v) aan haar laarzenwinkel lapt. En daartussen het hele culturele nederlandse scala van richtingen en meningen. Twee reformatorische zenders zorgen gelukkig voor het noodzakelijke aandeel geestelijke muziek, waarbij de KRO dankbaar gebruik maakt voor de onmiskenbaar aanwezige hang naar oecumene en zich daarmee voor haar aandeel excuseert. Wat blijft is de pilaar in de branding, waar Radio Vier voor een groot deel op rust, de AVRO. Competente omroepsters en -ers weten van de presentatie minstens een persoonlijk iets te maken en daarmee een groter thuis-idee te verspreiden van een familieomroep te zijn, dan de TROS met haar huidige politiek ooit zal kunnen.
En zo zijn we weer terug bij de laatste uitzending-van-de-dag op werkdagen.
Voor een eseprantist is de naam een leuke vondst !
Amoroso is bijna esperanto! Het zou dan moeten zijn Amorozo, hetgeen betekent Vol van Amoro. En dat bewijst dat de naamgever geen esperantist is ! Amoro is namelijk >seksuele hartstocht< ! En dat is voor vele mensen niet het eerste doel om zich naar bed te begeven. Maar toch !!
Wel uitkijken voor drukfouten !!!
Amarozo is veel erger, want amara is >bitter< en dat is het programma al helemaal niet.
Ik hoop nog vele avonden naar bed te gaan met de >zoetgevooisde< muziek en tekst, de bedoeling is mij in iedere geval duidelijk!
Maar, zoals gezegd is dit een zaak, waaraan zich heel Radio Vier zich aan bezondigd. Iedereen, die van klassiek houdt heeft, net als in de andere soorten muziek wel een voorkeur van een bepaalde Geluidbeeldend Kunstenaar. Dat is hetzelfde als met de term Bekende Nederlander. Je moet wel erg in een beperkt aantal kleine hoekjes zitten, om door Hilversum hiertoe te worden bevorderd.
Maar hoe groot zijn die aantallen dan, waar men in de Radio- en TVStad van uit gaat ?
Radio Vier heeft dan het voordeel om tot ver in de geschiedenis terug te gaan, maar hoe groot is het percentage, dat zich hiervoor interesseert ?
De meest aangewezen graadmeter is gelukkig het Internet. Dat je op verschillende manieren kunt aanwenden. Je kunt bij voorbeeld spelletjes spelen, waarop je uitsluitend via het Internet kunt reageren. Telefonisch is leuker voor de luisteraar. Je kunt ze, via het Internet verzoekplaten laten aanvragen. Wanneer je dan de aanvrager een paar maanden laat wachten op zijn, haar aangevraagde plaat, dan kun je gelijk suggereren, dat er een groot aantal mensen van die dienst gebruik maakt. Je kunt mensen uitnodigen om hun muzikale belevenissen, maar niet een hele geschiedenis, in te zenden. En dan de meest simpele manier, die toch wel lekker meetelt in de reacties is het oplaten vragen van de speellijst, waar je dan een verdere reactie aan mag toevoegen. Modern oproepen, althans op Vier !
Het enige, dat er over te klagen valt is, dat Theo Olof bij de stichting van Radio Vier vergeten is er bij aan te geven, wat de grenzen van de Klassieke Muziek zijn. Of hij heeft het wel gedaan en zijn alle omroepverenigingen zelf aan het vaststellen geslagen.
Zo, op het Eerste Oor zou ik willen stellen, dat het meest >links< de VPRO opereert, waar de moderne muziek een groot deel van de voorkeur bepaalt. Met aan de ander uiterste zijde de TROS, die zegt een familievereniging te zijn, dus voor niet echt klassieke muziek op beide knieën valt en het zich niet kwalijk neemt de afspraken met de Omroepcoördinator (m/v) aan haar laarzenwinkel lapt. En daartussen het hele culturele nederlandse scala van richtingen en meningen. Twee reformatorische zenders zorgen gelukkig voor het noodzakelijke aandeel geestelijke muziek, waarbij de KRO dankbaar gebruik maakt voor de onmiskenbaar aanwezige hang naar oecumene en zich daarmee voor haar aandeel excuseert. Wat blijft is de pilaar in de branding, waar Radio Vier voor een groot deel op rust, de AVRO. Competente omroepsters en -ers weten van de presentatie minstens een persoonlijk iets te maken en daarmee een groter thuis-idee te verspreiden van een familieomroep te zijn, dan de TROS met haar huidige politiek ooit zal kunnen.
En zo zijn we weer terug bij de laatste uitzending-van-de-dag op werkdagen.
Voor een eseprantist is de naam een leuke vondst !
Amoroso is bijna esperanto! Het zou dan moeten zijn Amorozo, hetgeen betekent Vol van Amoro. En dat bewijst dat de naamgever geen esperantist is ! Amoro is namelijk >seksuele hartstocht< ! En dat is voor vele mensen niet het eerste doel om zich naar bed te begeven. Maar toch !!
Wel uitkijken voor drukfouten !!!
Amarozo is veel erger, want amara is >bitter< en dat is het programma al helemaal niet.
Ik hoop nog vele avonden naar bed te gaan met de >zoetgevooisde< muziek en tekst, de bedoeling is mij in iedere geval duidelijk!