August Thalheimer (1884-1948) & Die Wiedergeburt Spinozas

0
619

August ThalheimerMarxistische intellectueel en kritische communist in de KPD tijdens de Weimar Republiek. Was bevriend met een van de vroege voorzitters van de Kommunistsche Partij Duitsland, Heinrich Brandler en was van niet geringe betekenis voor de internationale arbeidersbeweging.
Hij – de jüdische Schwabe – publiceerde een tweetal nog steeds interessante stukken over Spinoza, die ik via het vorige en dit blog onder de aandacht wil brengen.

Na zijn studie in medicijnen, filosofie, taalwetenschappen en antropologie promoveerde hij in 1907 in Straßburg tot doctor in de filosofie, waarna hij in Berlijn tot 1909 verder studeerde in filosofie en economie. Daarna keerde hij naar zijn geboortestreek Württemberg terug.

Voor WO I was hij lid van de Duitse Sociaal Democratische Partij en redacteur van het orgaan van de Braunschweiger SPD Volksfreund. Vanaf 1916 assisteerde hij, als medeoprichter van de Spartakusbund, bij de productie van de Spartakusbriefe. Vanaf 1917 was hij lid van de Onafhankelijke Socialisten, de USPD en medeoprichter van de Duitse Kommunistische Partij, de KPD, waarvan hij, mede als uitgever van de Rote Fahne een prominent theoreticus werd. Hij redigeerde de uitgave van de bij de dood van Franz Mehring onuitgegeven manuscripten. Na de moord op Rosa Luxenburg werd hij een van de leidende figuren van de KPD en vertegenwoordigde tot het 3e Wereldcongres in 1921 de offensieve theorie van de Komintern; daarna veranderde hij zijn opvatting en werd hoofdvertolker van de zgn eenheidsstrategie.