Nu ik in het kader van mijn bespreking van
de biografie over Clarice Lispector in een blog tevens de anthologie van Spinoza’s werk door Arnold
Zweig besprak, wil ik iets meer over de man zelf in dit blog opnemen. Opgemerkt
zij dat hij, In tegenstelling tot wat velen wellicht verwachten, niet verwant was
met Stefan Zweig.
Ruim voor hij gevraagd werd voor een
deeltje over Spinoza in de reeks “The living thoughts of…” was hij door Siegfried
Hessing gevraagd om een bijdrage aan het door hem geredigeerde Spinoza-Festschrift. Zum 300. Geburtstage
Benedict Spinozas (1632-1932) (1932).
In die bijdrage lezen we deze zin van Zweig
over Spinoza:
Der stille Mann, der zu Lebzeiten wenig
veröffentlichte, war ein Denk-Bolschewik. Dass er, um frei zu sein, sich …
[lees hier 2 bladzijden van het uit 2½ bladzijde bestaande artikel]
Arnold Zweig was toen nog niet de “kommunistischer
Kulturfunktionär in der DDR” die hij later zou worden, maar met het marxisme
had hij al jaren eerder kennis gemaakt.
Aan de vijfde jaargang van
het door Martin Buber geredigeerde Der
Jude (1920-1921) droeg Arnold Zweig een 8-delige reeks bij onder de titel: “Der
heutige deutsche Antisemitismus.” *) In de derde bijdrage schreef hij dit over
Spinoza (ik zet het even zwart):
