Toen ik van deze serie over Vloemans in “VI slot”, schreef: “Dit
wordt het – waarschijnlijk – laatste blog over Antoon Vloemans, de Vlaamse, in
Nederland werkzame filosoof en filosofie-historicus die veel boeken schreef en
ook drie over Spinoza,” toen wist ik nog niet dat ik toch nog een blog aan hem
zou wijden. Ik probeerde na te gaan of de Maastrichtse bibliotheek, die zoveel
heeft, wellicht ook Vloemans’ tijdschrift Erasmus
in z’n magazijn had, zodat ik zijn in 1932 gehouden toespraak daarin alsnog kon
lezen. Dat bleek niet het geval, maar wel stond zijn laatste boekje in dat
magazijn. Dat liet ik uiteraard komen:
Antoon Vloemans, Inleiding
tot Spinoza [Van Stockum en zoon, Den Haag, 4e herziene druk, 1953]. Het werd gisteren al aanleiding voor het
blog over de Catalogus
scriptorum Anti-spinozanorum. Ik zie er genoeg aanleiding in om de serie
helemaal af te ronden door ook over dit boekje nog iets te zeggen.
Ik had een beetje gelijk toen ik in dat ‘laatste’ blog vermoedde
“dat Vloemans daarin nauwelijks nog iets nieuws zou brengen.” Het is inderdaad
een licht bewerkte versie van zijn De
wijsbegeerte van Spinoza. Haar plaats in het Nederlandsche denken en haar
beteekenis voor de wereldphilosophie (1932) dat bij de Wereldbibliotheek
drie drukken had.
