Dit wordt het – waarschijnlijk – laatste blog over Antoon
Vloemans, de Vlaamse, in Nederland werkzame filosoof en filosofie-historicus
die veel boeken schreef en ook drie over Spinoza.
Nadat ik in het eerste blog alles bijeenbracht wat ik over Vloemans
kon vinden, sprak ik in de vervolgblogs voornamelijk over zijn hoofdwerk wat
Spinoza betreft: Spinoza, de mensch, het
leven en het werk [s'-Gravenhage, Leopold, 1931].
Nadat hij dit "standaardwerk" had geschreven, vroeg de Wereldbibliotheek hem om een korter
inleidend werk over Spinoza te brengen, dat samen zou worden uitgebracht met
een bloemlezing van teksten van Spinoza zelf uit vertalingen van Nico van Suchtelen.
Vloemans voldeed aan dat verzoek en dat werd De wijsbegeerte van Spinoza.
Haar plaats in het Nederlandsche denken en haar beteekenis voor de
wereldphilosophie [Wereldbibliotheek, 1932 – 253 pp. 2e druk z.j. (ca. 1935)].
Dat was, zoals het ook bedoeld was, een wat populairder werkje – hoewel Vloemans
vermoed ik, nauwelijks niet-populair schreef.
