Nadat hij eerst in z’n jonge jaren Helvetius als zijn mentor had gehad en bij de ‘parti philosophique’ behoorde, maar vervolgens zich als een anti-philosophe presenteerde die vele jaren Spinoza en de radicale philosophes bestreed, schreef hij in 1799 een “Apologie de Spinosa et du spinosisme.” Daarin verontschuldigde hij zich aldus:
“O le plus mal jugé des Sages modeste et vertueux Spinosa! pardonne-moi d’avoir aussi partagé l’erreur générale sur tes écrits, avant de les avoir lûs, et reçois aujourd’hui le tribut de reconnoissance que je te dois.”
[O, gij, meest miskende aller wijzen, bescheidene en deugdzame Spinoza! vergeef mij, dat ook ik de algemene dwaling over uw geschriften heb gedeeld, vooraleer ik ze gelezen had en ontvang heden de betuiging der dankbaarheid, die ik u schuldig ben.” p. 13-14]
