Vijf dagen geleden, zo vond ik serendipisch, schreef Angela Roothaan een blog getiteld: Spinoza Wars.
Het is een best wel schokkende beschouwing over al dan niet academische Spinoza-oorlogen die er gevoerd kunnen worden.
Maar het schokkendst vind ik wat ze vertelt over wat haar tijdens het proces van promoveren overkwam: dat de hoogleraar die haar in haar werk het meest had begeleid, tenslotte weigerde haar te promoveren en haar in de “wereld van Spinoza” toe te laten. Na zeventien jaar geeft ze haar gemoed eindelijk deze opluchting.
Uiteindelijk promoveerde ze op 14 juni 1996 aan de Universiteit van Amsterdam op Vroomheid, vrede, vrijheid : een interpretatie van Spinoza’s Tractatus theologico-politicus (handelsuitgave Assen, 1996). 1e supervisor was prof. dr. B. Vedder, Universiteit Tilburg; ass. supervisor was dr. F. Jacobs, Universiteit van Amsterdam. [Cf.] Ze is zo netjes de naam van die professor die zich terugtrok niet te noemen.
Ooit schreef ik, niets wetend van deze voorgeschiedenis, vanuit verbazing een blog: “Angela Roothaan is volledig van Spinoza af.” Hoe kon iemand, zo was mijn gevoelen, die jaren met Spinoza bezig was geweest en op hem gepromoveerd was, nu een boek over geesten schrijven en niet denken aan Spinoza’s briefwisseling met Hugo Boxel! Ja, zeer verbaasd was ik. Dat ze op dat blog reageerde vond ik wel leuk, maar in mijn ogen bleef het wat mager. Maar nu begrijp ik het en kan ik meevoelen dat en waarom ze indertijd dacht: "stop trying to be a Spinoza-scholar!"
Ik heb haar proefschrift tweemaal met interesse gelezen en vind het jammer dat ik daar nooit een blog aan gewijd heb, want ik vond het een boeiend betoog en een geslaagde studie. Maar ik voel(de) steeds terughoudendheid op het terrein van de politieke theorie en wilde mij eerst door en door in de Ethica thuis voelen; dus stel(de) ik schrijven over politieke boeken (die ik wel las) telkens uit. Misschien ook wel een beetje uit angst voor die Spinoza-oorlogen.
