Iedereen, die Boer B. kent weet, dat hij het familiebedrijf van zijn vader heeft overgenomen. Het opdringen van de »Bebouwde Kom« verhindert een bedrijfs-uitbreiding. Maar dat geeft in dit geval niet. Hij heeft zijn vader op diens sterfbed moeten beloven het bedrijf op gelijke niveau verder te leiden. Daar is het hele bedrijf op gebaseerd.
Zo zijn er constant 41 koeien. Worden er zoveel kalveren bij geboren, dan worden het zelfde aantal koeien, die het minst melk geven in oktober naar het slachthuis afgevoerd.
Zo kan iedereen ook weten, dat Boer B. verantwoordelijk is voor een bepaald aantal liters melk. Hoeveel drinkmelk dit wordt, of hoeveel er van wordt gebruikt in een of meer fabrieken om er kaas, boter of yoghurt van te maken, dat weet hij zelf niet. Maar dat geeft niet, als men maar weet, dat de melk van hem komt.
Zo verwacht ook niemand ooit Boer B. in een marktkraampje met sportschoenen te zien. Of in een chocolade-winkel pindarotsjes te kunnen kopen, die door de fabriek van Boer B. zijn gemaakt.
Voor verwondering is geen plaats en Boer B. is daar gelukkig mee.
Maar is dat niet met de meeste dingen zo ?
Wordt ons denk- en beoordelingspatroon niet altijd – dan wel min of meer regelmatig – bepaald en beïnvloed door de roep, de faam of traditie, die mensen zelf naar anderen uitstralen?
En dan geschiedt iets ergens, dat de hele wereld schokt.
En wanneer de eerste consternatie wat is weggeëbd, dat gaan de meeste mensen nadenken. Was dit nu wel zo onvoorspelbaar als door de media wordt weergegeven?
Waren – en zijn – de voorwaarden in die streek, in dat land niet zodanig, dat je er haast op kon wachten, dat zo iets eens zou gebeuren?
Want wat is daar in dat land gebruikelijk ? Zelfs als je je alleen beperkt tot Het Geweld, dan ga je al aan een aantal andere »typische« zaken voorbij.
Neem het milieubeleid ! Wij hebben niets met de rest van de wereld te maken.
Neem de tabakscultuur, van teelt tot verbruik. Wij hebben niets met de rest van de wereld te maken.
En zo zijn er nog een aantal zaken, waarbij de nationale economie alles voor het zeggen heeft. Want daar moet het geld vandaan komen, wanneer er weer een nieuwe president gekozen zal moeten worden. Niets voor niets. Wij betalen en u zorgt, dat wij de komende vier jaar kunnen blijven draaien.
Dat geldt vooral voor Het Geweld.
Als terroristen ons aanvallen, zal de hele wereld boeten. Want terroristen zitten overal. Wij zorgen ervoor, dat de ene dictator verdwijnt, maar hoe men het vacuüm opvult, dat moeten ze zelf maar zien. Want wat weten wij van de politieke en sociale omstandigheden van zo’n land ? We nemen graag het risico, dat het eens een keer fout zal gaan. Dat geeft niet, want de mensen die daarmee oorlogsmisdadigers worden, die nemen we liefdevol op in onze anonieme maatschappij.
Zo hebben we ook niets te maken met alle terroristen, echte of vermeende, die we zonder normaal juridisch proces jarenlang kunnen opsluiten onder onmenselijke omstandigheden. Hadden die »goeden« maar niet op het verkeerde moment op de verkeerde plaats moet zijn.
Maar we mogen dan toch hopen, dat de olievoorraden in die landen voor ons behouden blijven. Want daarmee kunnen we het milieu nog veel beter verder afbreken. Het duurt nog jaren voor onze industrie zover is om milieu-vriendelijke modellen van verbrandingsmotoren te ontwikkelen. En wat Europa doet, dat geeft niet. Die houden we wel met hoge invoerrechten en binnenlandse subsidies buiten de deur.
Maar wat nog beter is voor ons ?
We verplichten gewoon een aantal landen door de terroristen-leer te koppelen aan onze doelstellingen. Desnoods door leugens. Die draaien we na een paar jaar wel weer terug. Hoe onze bondgenoten daarmee omgaan, moeten ze zelf weten. Die kunnen, als het een regering beter uitkomt, die leugens laten staan. En anders bekennen ze ook maar, dat ze fout zijn voorgelicht. Dat is niet meer onze verantwoording.
Tenslotte zijn wij ook die oorlogen begonnen, zonder dat we zelf, of onze kinderen naar het front moeten. Makkelijk toch ? Wij tussen de zijden lakens slapen – lekker naast moeder de vrouw – en de soldaten kunnen in het woestijnzand op hun gemak hun trauma’s opdoen. De ziekenfondsen zijn duur genoeg om die volmaakt onnodige ziektekosten mede te betalen. Desnoods maar een operatietje minder, als vrouwen hun lichaam na een vreselijke ziekte te hebben overleefd, er ook weer een beetje normaal willen blijven uit zien.
Dan maar geen waarheidsvinding, als er iemand op de pluchen stoelen last mee zou kunnen krijgen.
Maar dan gebeurt er iets, dat de hele wereld schokt. En al die leiders spreken weer zoete woorden tot de lijders. Maar denk niet, dat er consequenties getrokken worden door de As van DIT kwaad aan te pakken. Iedere school is toch vrij om detectiepoortjes te plaatsen, om veiligheidsmensen in te schakelen. En de »mooiste« oplossing is ook al genoemd. Nog veel meer mensen ook van wapens voorzien. Dan denkt niemand meer aan zulke wandaden te beginnen.
Nee, als er dan echt wat ergs gebeurtd, dat ontstaat de toestand die nu al in Irak geldt, een burgeroorlog.
Dank u wel, grote wereldleiders ! Zo hoef je ook geen angst meer te hebben voor het milieu.