Kijk. Dit was zo'n week. Mijn zus. Dát was schrikken, maar t lijkt best goed te komen.
Dan: Haïti. Man wat triest. Zit ik voor de tv en weet ik me geen houdig te geven. Om me heen zie ik een ijskast, magnetron, droger, douche, vaatwasser, tv, pc in mijn appartement.
En die man op tv was – hij had geeneens een schep, laat staan een heftruck – een arm onder het puin vandaan aan t trekken.
En dan: op mijn werk. Een jongeman een eind gemaakt aan zijn jonge leven.
Zo'n weken wil ik niet teveel meemaken.
Even wat luchtigs danook maar onder dit log. Als tegenwicht. Uit de tijd dat ik een jaar of 8 was en nog geen weet had van die ziekte, en derdewereldarmoede en van mensen die t leven niet meer aan kunnen.
Wat was ik fan.
_____________________________________________________