2000 hulpverleners

0
537

Ik schrijf al 4 jaar met veel plezier een column in het cliéntenblad van de instelling. Das leuk. kritisch schrijven over de ggz vind ik één van de leukste onderdelen van mijn werk.

Deze maand werd ik benaderd door de redactie van het personeelsblad voor een kritische maandelijkse column betreffende de GGZ. Ik moest er even over nadenken. Maar al snel besloot ik t maar te doen: ik bereik zo immers meer dan 2000 hulpverleners, en wie weet helpt t ietsie bij de ombuiging naar een menselijke ggz.

Dit vloeide zonet uit mijn toetsenbord. T eind is niet zo sterk, maar hier moeten ze t deze maand maar mee doen.

Terug naar af 

In de literatuur en uit verhalen van ervaringsdeskundigen blijkt steeds weer dat ‘Herstel' een zeer persoonlijk en uniek proces is waarin iemands attitude, zekerheden, doelen en waarden veranderen terwijl hij of zij over de ramp van het hebben van een psychiatrische aandoening heen groeit (cagne 2004).

Herstel is in mijn ogen zelfs zo persoonlijk dat veel elementen ervan zo intiem zijn dat ze nooit in iemands zorgdossier worden genoemd.
Belangrijk aan het begrip herstel is dat het iets is dat iedereen, dus ook hulpverleners,
kan meemaken!

Ook hulpverleners zullen vroeger of later hun eigen herstelproces meemaken. Denk maar eens aan het overlijden van een naaste, het stuklopen van een relatie, ziekte, een faillissement .

Wat mij betreft zouden hulpverleners daarom, veel meer dan nu het geval is, eens meer stil moeten blijven staan bij hun eigen herstelprocessen wanneer ze dat van iemand met een psychiatrische aandoening willen begrijpen en ondersteunen.

Veel ervaringsdeskundigen benoemen een in het prachtige boekHerstel Empowerment en Ervaringsdeskundigheid Herstel, Empowerment, en Ervaringsdeskundigheid (Boevink, Plooy, 2006) een scala van mensen, rollen, gebeurtenissen en activiteiten die bepalend zijn geweest voor hun herstel.
Uit dat prachtige boek blijkt dat GGZ-Hulpverleners belangrijk kunnen zijn bij het inspireren en ondersteunen van iemand die herstellend is, maar óók dat hulpverleners in bepaalde gevallen herstelprocessen in de weg staan.

Herstelondersteunende zorg verlangt in ieder geval van hulpverleners dat ze hun professionele referentiekader op een terughoudende en bescheiden wijze gebruiken.

Verder zouden wat mij betreft hulpverleners in opleiding stage moeten lopen, in de rol van patiënt op een gesloten opnameafdeling………

‘in de rol van patiënt?'
‘ juist Ja, in de rol van patiënt…..'

Maurice Wasserman

_______________________________________________________