Af en toe heb je zo'n dag…ff geen zin. Dat had ik dinsdagavond.
8 uur had ik gehoorzaamheidstraining met Jotta. Ik had het al de hele dag koud en absoluut geen zin om de deur uit te gaan.
Doe het maar, zei Edgar, als je er éénmaal staat dan heb je wel weer zin. Ok, ik op naar de les.
Er waren afzeggingen waardoor we maar met z'n 2en waren. Eén minuut voor de les, sprong het andere hondje op en kwam verkeerd neer waardoor hij met zijn rechtervoorpootje mank ging lopen.
Dat werd privè-les. We begonnen met volgen. Slof, slof, slof over het veld heen. Ging voor geen meter.
Ik moest stil gaan staan en Yvette wilde daarna 30 meter perfekt volgen zien…..vond je dit beter?…was de vraag.
Nou nee niet echt. Waar is je enthousiasme…vroeg Yvette? Gebruik je stem en je houding en maak het leuk.
Dat heb ik gedaan en het was super om te zien op welke manier Jotta reageerde. Door dat ik mijn houding veranderde volgde ze ineens als een tierelier.
Wanneer Yvette iets aan mij uitlegde werd het volgen gelijk minder. Mijn aandacht voor Jotta verslapte op het moment dat ik naar Yvette luisterde en dat zag je direct terug.
Dat mijn wisselende houding zoveel verschil maakte voor Jotta maakte wel indruk op mij.
We hadden één van de leukste lessen tot nu toe.
