De tijd is omgevlogen, de puppen uitgevlogen
We hebben een hele intensieve maar geweldige periode achter de rug. We hebben kort getwijfeld of we wel twee nesten tegelijk wilden. Maar hadden er veel zin in en ook genoeg tijd voor.
Lori en Jotta werden één dag na elkaar loops, bij de progesterontesten gingen ze zo goed als gelijk op, slechts enkele tienden verschil. Beide werden ze op 6 en 7 september 2009 gedekt.
Met Jotta reed ik naar Toos van Elewoud en Edgar met Lori naar Jan Willem Verhaag, de volgende dag is Edgar met Jotta naar Bonk geweest en zijn we 's avonds samen naar Rio gegaan.
De vier weken echo ging dan ook samen.
Beide dames zwanger.
De hoeveelheid…Jotta, drie gezien misschien vier.
Bij Lori werden er zes pupjes geteld. Dat was prima te overzien.
Natuurlijk weten we dat echo's er nog al naast kunnen zitten en dat bleek ook nu.
5 November zette Lori haar puppen op de wereld in een dertien en een half uur durende bevalling. Tussen door ging ze lekker slapen.
De tijden tussen de puppen werden steeds langer. Eén keer liet ze er zelfs 2 uur en drie kwartier tussen.
Haar laatste pup werd om 3.15 uur geboren en heeft dan ook de toepasselijk naam…After Midnight…gekregen.
Wel hadden we toen het vruchtwater gebroken was Dick Greve gebeld. Lori's puppen waren de vorige keer moeilijk op gang gekomen en we vonden het dus nog wel even spannend. Toen Dick arriveerde was de eerste pup zonder problemen geboren, daarna duurde het 1,5 uur en leek het of we richting dierenarts moesten, er kwam geen pup terwijl Lori flink haar best deed.
Edgar belde de dierenarts, de eigen dierenarts belde terug en op dat moment kwam nummer twee. Maar best fijn dat we toen Dick weer als back-up hadden, Dick…weer reuze bedankt.
Verder liep de bevalling helemaal prima en is Dick na gezellig met Edgar over de labradorwereld gepraat te hebben na pup zes weer naar huis gegaan. Met mijn zus Roelien heb ik de hele bevalling gedaan.
Die ochtend was ook de temperatuur van Jotta al met een graad gedaald. Het vermoeden bestond dus dat zij in de loop van de nacht zou bevallen. Jotta wil graag uren en uren slapen voor de bevalling en dat heeft ze ook gedaan, keurig gewacht tot Lori klaar was.
Kwart over drie kwam Lori's laatste.
We hebben haar lekker verschoond en de puppen er bij gelegd.
Roelien was toen al bij Jotta.
Om kwart voor 8 kwam Jotta's eerste pup. Jotta is een echte doorwerker. In slechts 3,5 uur beviel ze van 7 pupjes.
In totaal hadden we 15 pupjes groot te brengen tot ze oud en sterk genoeg waren om naar hun nieuwe baasjes te gaan.
Wat een geweldige periode.
Ook de manier waarop onze grote honden reageerden.
Lori, die een kampioenpoetser is maar die de puppen van Jotta 'niet moest. Jotta die van alle puppen even veel hield en zelfs bleef staan voor 15 puppen tegelijk.
Romi, die niet van minipupjes houdt maar zodra de oogjes open zijn en ze beginnen te waggelen er wel mee wil spelen en de beste opvoeder is die we ons kunnen wensen.
Ook nu, de pupjes die gebleven zijn weten precies hoever ze bij haar kunnen gaan. En gaan ze uitdagend iets te ver dan worden ze met een stevige grom weer op hun plaats gezet.
Wanneer Romi langs komt wandelen valt één van de puppen gewoon standaard op de rug.
En waar gaan de puppen graag naar toe? Juist…naar Romi
Ribbel , onze puber, wat een schat, toen ze de eerste keer bij de werpkist mocht wist ze precies wat ze moest doen, ze aarzelde geen moment, gooide de pup op de kop en sloeg aan het poetsen. Als of ze nooit anders gedaan had.
Ook kroop ze later graag bij de puppen van Jotta in de iglo of bij Lori's puppen in de ren om er gewoon bij te gaan liggen slapen of ze pakte een speeltje en daagde de puppen uit. Eén van haar oren vertoond nog steeds bijtwonden door de puppen gemaakt, het maakt haar allemaal niets uit.
Ook was het leuk om de verschillende karakters qua nest te zien.
Jotta's puppen waren de rust zelve terwijl Lori's puppen echte hittepetitjes zijn. Tja, zo moeder zo kinderen…
En dan nog weer die 15 individuele karaktertjes. Elk pupje had zijn eigen ding. Tobias bijvoorbeeld, zoon van Lori, die was als eerste zindelijk. Hij gilde buiten tegen de hekjes aan en zetten we hem er over heen dan moest hij gelijk poepen.
Jenna en Joli zetten altijd samen de boel op stelten.
Als er ergens gekeet werd dan waren zij er bij.
Joli kreeg het wel altijd voor elkaar om bij mij op schoot te zitten.
Skipper, zoon van Lori, die inteligenter was dan ik…ik had hem in de schemer in het verkeerde nest gezet. Overdag liepen ze wel bijelkaar maar 's nachts hadden ze hun eigen plekjes. Edgar kwam naar bed en vroeg aan mij of er soms een pup verkeerd terug gezet was.
Skipper gilde van frustratie, hij wist precies waar hij moest zijn.
Het was even zoeken in de donkere iglo voor we de pup van Jotta, die lekker tussen haar 'vreemde' broers en zussen was gaan slapen er weer hadden uitgevist.
Dan hadden we Boots, bruine zoon van Jotta…de rust zelve…al is dat bij zijn nieuwe baas inmiddels volledig verandert, haha, hij vond 15 denk ik gewoon een beetje veel. Als de rest nog aan het spelen was sloop hij stiekum terug naar de iglo en plofte er in slaap.
Pepper, een dochter van Lori, ons veelvraatje, ze deed niet voor de reuen onder en woog met kop en schouders meer dan de andere dames.
Ik denk dat Fenna, Pleun, Juultje en Bommel, alle vier de dochters van Jotta wel de meest zachte karakters hebben, wat dat betreft het meest op elkaar lijken met minder individuele verschillen als de rest. Heel intelligent, maar wel hun eigen kopjes volgen.
Pleun blijft bij ons wonen.
Boy en Joris, de twee zwarte reuen van Jotta.
Tegenovergestelde karaktertjes. Als we een emmer op de grond gooiden ging Joris er gelijk op af terwijl Boy eerst eens even moest kijken waarom we zo gek deden. Dan kwam hij eens rustig kijken met zijn eigen stoere loopje.
Joris begon met hoogtevrees, hij vond de stap uit de werpkist enorm. maar hij had er later geen bezwaar tegen om tegen de hoogste sneeuwbulten op te lopen
Cross, zoon van Lori, gilde als een mager speenvarken als je hem optilde. In het nest leek hij stoer maar hij was buiten het meest onzeker. Hij mag bij ons blijven wonen. Zijn gedrag verandert enorm, hij vind het leven leuk. Klimt op schoot en wil zelfs wel even knuffelen, maar dan wil hij weer weg, kattekwaad uithalen.
Dan Merel, de smurf uit het nest, het laatst geboren, extra aandacht nodig in het begin omdat ze als kleinste steeds aan de kant gegooid werd door grote broers en zus Pepper. Die aandacht heeft haar vast overmoedig gemaakt, wat een ongelooflijk blij meisje.
Altijd in voor feestjes.
En ook Evi is een heel blij meisje, de oudste van het stel, in het nest niet de drukste, haar zusjes waren meer 'aanwezig'
Ze mag bij ons blijven wonen en van dat rustige is al niets meer over.
Net als Merel altijd in voor een feestje.
Ze luisterde als eerste naar haar naam, een heel clever meisje die ontzettend goed weet dat als er Evi geroepen wordt en je komt dan als een speer aangesjeest je een heerlijk koekje krijgt.
Ik had niet verwacht dat ik het wederom heel moeilijk zou vinden om de puppen te laten gaan. Die kleintjes kruipen binnen een paar weken tijd helemaal in je hart.
Maar inmiddels krijgen we uit het hele land goede berichten,
soms echt geweldige verslagen en vandaag zelfs een meer dan leuk dagboek! En dat doet ons heel erg goed.
Wij hebben enorm genoten en we willen alle nieuwe grote en kleine baasjes heel veel plezier wensen met hun OLd Changed Way's pup.
